Macie ochotę wybrać się tam ze mną? Zapraszam Was zatem na wspólną wycieczkę do tego nowoczesnego miasta-państwa.
W maju 2018 r. Polskie Linie Lotnicze LOT uruchomiły bezpośrednie połączenie do Singapuru i bardzo mnie ten fakt ucieszył. Dzięki temu oszczędzamy sporo czasu. Wcześniejsze loty przez któryś z europejskich portów lotniczych to "bezproduktywne" i męczące godziny spędzone na lotnisku.
9840 km wylatujący z Warszawy Dreamliner pokonał w ciągu10 godz 40 min, powrót był trochę dłuższy. Różnica czasu - 7 godzin. Gdy w polskiej szkole rozpoczynały się zajęcia o godz. 8, w Singapurze była już 15. Chyba po raz pierwszy po powrocie z Azji tak trudno mi się przestawić. Syndrom jet lag do dziś uprzykrza mi życie.
Do końca nie byłam pewna, czy nasz wyjazd dojdzie do skutku. Informacje o rozprzestrzeniającym się w zawrotnym tempie (szczególnie w tamtych rejonach) koronawirusie nie nastrajały pozytywnie. MSZ apelowało o rozsądek w podejmowaniu decyzji o wyjeździe do Azji, a i ... córeczki odradzały podróż. Z duszą na ramieniu pakowałam się i wyjeżdżałam do Warszawy. Z drugiej jednak strony miałam nadzieję, że organizator wycieczki nie podejmowałby ryzyka i nie wysyłałby nas, gdyby zagrożenie było wysokie. Może jednak się mylę???
W każdym razie poleciałam i wróciłam zdrowa, a przynajmniej mam taką nadzieję. Będę pewna za tydzień! W czasie, gdy przebywałam w SG, zdiagnozowano 18 przypadków choroby.
Epidemia sprawiła, że świat wstrzymał loty z Chin. Turystów z Kraju Środka nie było więc i w Singapurze.
Dzięki temu, cytując naszą panią przewodnik, zwiedzanie było bardzo komfortowe.
Singapur to jeden z najzamożniejszych krajów świata. Założony w 1819 r. przez Brytyjczyków, niepodległość uzyskał w 1965 r.
W bardzo krótkim czasie stał się ekonomicznym gigantem, tzw. azjatyckim tygrysem.
Za ojca gospodarczego sukcesu uznaje się Lee Kuan Yew'a, współtwórcę rządzącej nieprzerwanie do dziś Partii Akcji Ludowej, premiera sprawującego tę funkcję ponad 3 dekady. Przez długie lata polityk doradzał kolejnym amerykańskim prezydentom i przywódcom państw azjatyckich.
George H.W. Bush powiedział:
Podczas mojego długiego życia w służbie publicznej zetknąłem się z wieloma inteligentnymi, kompetentnymi ludźmi. Nikt z nich nie wywarł na mnie większego wrażenia niż Lee Kuan Yew.
Zasłynął z walki z urzędniczą korupcją i przestępczością. Uważał, kierując się zasadami konfucjanizmu, że dobro ogółu obywateli jest najważniejsze i należy je przedkładać ponad wolności i prawa osobiste.
Odniósł sukces bez dwóch zdań. Singapur dziś to przecież znaczący gracz w wielu dziedzinach:
- port morski - biorąc pod uwagę ilość ton obsługiwanych ładunków to drugi po Szanghaju największy port na świecie.
- główny azjatycki ośrodek finansowy, bankowy, handlowy i naukowy. Znajdują się tu siedziby 170 banków (120 zagranicznych),
- największa na świecie giełda przypraw korzennych, kauczuku i cyny,
- trzeci co do wielkości na świecie ośrodek rafinacji ropy naftowej
Jakie atrakcje oferuje turystom Singapur? Co trzeba zobaczyć?
- Marina Bay Sands
wznoszący się nad zatoką hotel, a w nim lokale gastronomiczne, światowej klasy kasyno, centrum handlowe.
Trzy połączone ze sobą platformą wieże, na dachu których znajduje się największy na świecie basen bez krawędzi to chyba najbardziej rozpoznawalny obiekt w Singapurze.
Z punktu widokowego usytuowanego na szczycie budynku rozciąga się wspaniały widok na miasto.
Na górze koniecznie trzeba spróbować drinka Singapore sling.
Art Science Museum
muzeum znajdujące się nieopodal Marina Bay. Budynek kształtem przypomina kwiat lotosu
Dzielnica biznesowa
z drapaczami chmur
 | |
| W budynku przypominającym kształtem i fakturą duriana mieści się Narodowy Teatr w Singapurze - Esplanade |
- Hotel Fullerton
z przepięknymi wnętrzami, usytuowany w centrum dzielnicy biznesowej, wybudowany
w 1924 r.
Przed budynkiem znajduje się tablica poświęcona Józefowi Konradowi Korzeniowskiemu. Pisarz został w ten sposób upamiętniony za przybliżenie światu azjatyckiej kultury.
- Gardens by the Bay
to ogród botaniczny o powierzchni ponad 100 hektarów, a w nim ogromne szklarnie z tysiącami roślin z całego świata oraz imponujące tzw. Supertree, czyli stalowe drzewa.
Zbierają deszczówkę oraz energię słoneczną. Wieczorem, leżąc wygodnie na trawie, można podziwiać je, mieniące się kolorami tęczy podczas kilkunastominutowego spektaklu światła i dźwięku.
Jedni się zachwycają, inni uważają za symbol sztuczności i efekciarstwa.
- Park Merlion
to tu znajduje się turystyczny symbol Singapuru - Merlion, pół-lew, pół-ryba.
neoklasycystyczny budynek z 1905 r., centrum sztuki widowiskowej
- Małe Indie,
czyli indyjska, bardzo kolorowa dzielnica Singapuru
- Kampong Glam,
arabska dzielnica Singapuru z dużą ilością sklepików i restauracyjek usytuowanych na parterze XIX - wiecznych domów. Godny zobaczenia jest Meczet Sułtana.
- Chinatown
No i na koniec rubryka ciekawostek, czyli
Czy wiesz, że:
- Singapur uchodzi za idealne miejsce do życia. Oferuje miejsca pracy, wysokie zarobki, niskie podatki, dostatnie życie, mieszkanie, ład, porządek, brak korków na ulicach, mnóstwo zieleni, najniższe na świecie wskaźniki przestępczości, korupcji i ubóstwa. Rozwinięta technologia, fantastyczne metro, finansowe centrum świata. Ale ...zawsze jednak jest coś za coś. Rząd zapewnia dobrobyt i bezpieczeństwo kosztem wolności obywateli. Żartobliwie rzecz ujmując, państwo decyduje prawie o wszystkim, począwszy od długości włosów, na ilości dzieci skończywszy. Panuje tu tzw. miękki autorytaryzm czyli demokracja nieliberalna.
Nam, Europejczykom, uznającym równość i wolność za podstawowe zasady demokracji, trudno zrozumieć, że w Azji te wartości są inaczej postrzegane.
Społeczny porządek i polityczna stabilność są istotniejsze od demokracji i praw jednostki. W pierwszej kolejności należy realizować interesy państwa, a dopiero później osobiste. Społeczeństwa azjatyckie przedkładają kolektywistyczne spojrzenie na świat nad kulturę indywidualizmu.
Ciekawa jestem, czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że wolność nie sprzyja harmonii społecznej, i że na luksus wolności osobistej i politycznej mogą pozwolić sobie tylko kraje wysokorozwinięte
- zdecydowana większość mieszkańców mieszka w lokalach wybudowanych przez państwo. Powołana przez rząd wiele lat temu Rada Rozwoju Mieszkalnictwa HDB jest instytucją odpowiedzialną za budownictwo rządowe, począwszy od zakupu ziemi pod budowę, kupno materiałów budowlanych po wynajęcie odpowiednich ekip.
Oferowane przez HDB mieszkania mogą nabywać tylko obywatele Singapuru. Nabyć nie znaczy w tym przypadku kupić. Lokum wydzierżawia się na 100 lat. Wkład własny i raty spłaca się wykorzystując część pieniędzy zgromadzonych w ramach funduszu emerytalnego (Central Provident Fund).
W blokach HDB ustalone są z góry tzw. limity etniczne (określone procentowo). Jako, że Chińczycy stanowią największą grupę etniczną, to większość mieszkań w bloku przysługuje im właśnie. Mniej przypadnie Malajom, jeszcze mniej Indusom.
Mieszkańcom takich rządowych bloków nie wolno trzymać kotów. Zezwolono jedynie na posiadanie jednego, niedużego psiaka. I na dodatek nie każdej rasy. Najpierw na stronie rządowej należy zapoznać się z listą zaakceptowanych przez rząd ras czworonogów, a dopiero później dokonać wyboru.
Mieszkanie w SG można także wynająć. Ceny zależą od wielu czynników. Najważniejszym jest lokalizacja. W centrum jest najdrożej. Za wynajem mieszkania usytuowanego na wyższym piętrze bloku trzeba zapłacić więcej. Wynajęcie lokalu o pow. 40 m² na obrzeżach to koszt ok. 2,5 tys dolarów singapurskich (1 SGD to ok. 2,83 zł). Tanio nie jest!
- to bardzo zielone miejsce. Mnóstwo tu pięknych parków i ogrodów. 30% powierzchni stanowią tereny zielone, dlatego Singapur nazywany jest miastem w ogrodzie.
Urokliwym parkiem jest singapurski Ogród Botaniczny. W jego centralnej części znajduje się Ogród Orchidei z oszałamiającą ilością pięknych storczyków, które są
narodowym kwiatem.
W jednej z części orchidarium zobaczyć można ekspozycje kwiatów, które dedykowane są politykom z całego świata. Szukaliśmy tabliczek z nazwiskami przedstawicieli naszej władzy (m.in. A. Kwaśniewskiego), bo poinformowano nas, że takowe znajdziemy. Nie udało się. Ponoć wystawiane są tylko te orchidee, które w danym momencie kwitną.
W Ogrodzie Botanicznym jest też inny polski akcent - pomnik F. Chopina.
- w 2016 r. po raz pierwszy na świecie prestiżowy przewodnik Michelin wyróżnił gwiazdką dwa singapurskie lokale street food, serwujące proste i szybkie jedzenie. Jednym z nich jest Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice & Noodle, znajdujący się w singapurskim Chinatown. Sztandarowym daniem owej knajpki jest kurczak w sosie sojowym z ryżem i makaronem.
Próbowałam i ... przeżyłam totalne rozczarowanie. Poza ceną (6 dolarów singapurskich, czyli ok. 17 zł) nic mnie nie zachwyciło. Jedzenie było zimne, a i oczekiwania względem smaku były większe.
- Singapur jest niewiele większy od Warszawy (517 km²). Jego powierzchnia wynosi ok. 723 km² (z czego 123 km² to tereny odzyskane z morza). Mieszka tu 5,5 mln ludzi. 3,5 mln - to obywatele SG, 2 mln - rezydenci.
Wydawać by się mogło, że miasto musi być bardzo zatłoczone, a korki na ulicach to stały element singapurskiej codzienności. Nic bardziej mylnego. Ze względu na ograniczoną przestrzeń posiadanie auta nie jest wcale prostą sprawą. Rząd ustala limity rejestracji nowych pojazdów. W 2018 r. ponoć nie wydano ani jednego pozwolenia na zarejestrowanie nowego samochodu osobowego i motocykla. Obecnie liczba pojazdów osobowych poruszających się po kraju to 600 tys.
Samochód jest towarem luksusowym. Auta są bardzo drogie, a oprócz tego należy jeszcze wykupić licencję umożliwiającą korzystanie z pojazdu przez 10 lat. Koszt takiego pozwolenia zależy od wielkości pojazdu. Za najmniejsze autko trzeba zapłacić ponad 42 tysiące dolarów singapurskich, za większe ok. 60 tysięcy (ok. 170 tys zł). Rząd namawia obywateli do rezygnacji z posiadania własnego auta i korzystania z transportu publicznego.
- SG słynie z surowego prawa. Jest ono skrupulatnie przestrzegane i z całą surowością egzekwowane. Dotyczy nie tylko własnych obywateli, ale także obcokrajowców, którzy łamią przepisy na terenie tego kraju
*do 2013 r. wykonywano karę śmierci (obecnie kara dożywotniego więzienia), również na obcokrajowcach. Wg ONZ-wskich statystyk w latach 1994-1999 wykonano tam najwięcej na świecie wyroków śmierci w przeliczeniu na liczbę mieszkańców.
Jesteście ciekawi za co, jeszcze kilka lat temu, można było pożegnać się z życiem?
Otóż m.in. za przemyt, posiadanie i handlowanie narkotykami, za morderstwo, gwałt, korupcję wśród urzędników, przestępstwa przeciwko prezydentowi kraju.
*w SG legalnie można zostać skazanym na chłostę. Za jakie przewinienia? Za akty wandalizmu (np. graffiti), kradzież, porwanie, molestowanie, nielegalne posiadanie broni. przekroczenie terminu ważności wizy... Kara chłosty stosowana jest także w szkołach, ale tylko wobec chłopców.
Rzecz oczywista, że to straszna, barbarzyńska kara, ale jeszcze gorsze jest czekanie na nią, bo skazany nie zna terminu jej wykonania.
Jak widać na załączonym obrazku wymiary rózgi, ilość i szybkość uderzeń są dokładnie przez kodeks karny określone. Chodzi o to, by sprawić jak największy ból, ale nie doprowadzać do zbytniego uszkodzenia ciała. Prawdą jednak jest, że już po trzecim uderzeniu skóra pęka, ból jest przejmujący, a do końca życia na pupie pozostają trwałe blizny. Aby skazany nie odniósł dodatkowych ran spowodowanych wbiciem drzazg, przed chłostą rózgę się moczy.
W 2012 r. wychłostano prawie 2,5 tys. osób, w tym 1 tys. cudzoziemców.
źródło
Zarówno kara śmierci, jak i kary cielesne są akceptowane przez społeczeństwo.
- istnieje wiele zakazów, które z pewnością większości z nas mogą wydać się absurdalne, szokujące a czasami śmieszne. Ich nieprzestrzeganie wiąże się z wysokimi mandatami pieniężnymi.
Za co zatem można zostać ukaranym?
*niespłukanie wody w publicznej toalecie,
*chodzenie nago w swoim mieszkaniu, jeśli wystawia się gołe ciało na widok publiczny (np. przez niezasłonięte okno)
*plucie,
*karmienie małp (50 tys SGD kary lub (i) więzienie),
*sprzedaż i zakup gumy do żucia (w 2002 roku wydano zezwolenie na żucie gumy bezcukrowej w celach leczniczych, kupowanej jedynie na receptę; od 2004 r. wprowadzono zakaz wwożenia gumy na teren Singapuru)
*rozmowę przez telefon w trakcie jazdy,
*palenie papierosów w miejscach publicznych.
*nie wolno wwozić e-papierosów,
*w środkach komunikacji publicznej nie można jeść, pić, palić, rozniecać ognia i przewozić durianów (bardzo śmierdzących owoców). Nawet wtedy, gdy poruszaliśmy się wynajętym przez biuro autokarem te zakazy nas obowiązywały.
No cóż! Kary i mandaty z pewnością budzą nasze kontrowersje, ale oczekiwane przez władzę efekty został osiągnięte.
W mieście jest czysto (choć moim zdaniem, wbrew wielu opiniom, wcale nie sterylnie) i wyjątkowo bezpiecznie.
- SG to mieszanka kulturowa i wyznaniowa
Grupy etniczne zamieszkujące to maleńkie państewko:
Chińczycy - 75%
Malajowie - 14%
Indusi - 9%
Euro-azjaci - 2%
- w związku z tym, że SG jest tyglem religijnym, ustalono dni wolne od pracy dla wszystkich, bez względu na wyznanie, np.:
*Święto ofiary (islam)
*Chiński Nowy Rok
*Wielki Piątek, Boże Narodzenie (katolicy)
*hinduistyczne święto świateł (Diwali)
- służba wojskowa jest obowiązkowa. Trwa 2 lata i podlega jej każdy obywatel i rezydent, jeśli przodkowie "poborowego" do 2. pokoleń wstecz byli Singapurczykami.
- SG nie ma źródeł słodkiej wody. 70% zapotrzebowania pokrywa import wody rurociągami z Malezji.
- nie ma tu też prawie wcale terenów rolniczych. Niemalże 100% żywności pochodzi z importu, przede wszystkim z Malezji.
- pogoda w zasadzie przez cały rok jest taka sama. Wysokie temperatury i duża wilgotność, częste opady.
- co roku Singapur odwiedza ponad 6 mln turystów, co przekłada się na spore kwoty wpływające do budżetu - ok. 10 mld dolarów
Singapur to świetny kierunek na wycieczkę, ewentualnie krótki pobyt, bo miejsce rzeczywiście od pierwszego kontaktu zachwyca. Wszystko jest tu WYPIELĘGNOWANE! Ochom i achom zdaje się nie być końca. Myślę jednak, że po jakimś czasie euforia minęłaby. Pojawiłoby się pytanie, czy aby pasuję do tego świata? Wiem na pewno - moja odpowiedź brzmiałaby - NIE! Nie wyobrażam sobie życia w tym mieście na dłuższą metę. I nie z powodu licznych zakazów czy braku po europejsku pojmowanej wolności, ale najzwyczajniej z powodu braku nieskażonej ingerencją człowieka przyrody.
Osoby lubiące odpoczynek na łonie natury, zachwycające się dziewiczymi krajobrazami, ceniące dzikość i naturalność przyrody umarłyby z tęsknoty, gdyby przyszło im zostać tu na stałe. Tak myślę!
Serdecznie pozdrawiam:)
