Pierniki i świąteczne życzenia

      Święta bez pierników? Absolutnie NIE! Hołdując tej zasadzie upiekłam ich całe mnóstwo.

Obejrzałam sporo filmów na YT na temat dekorowania bożonarodzeniowych ciasteczek i wydawało mi się, że to przysłowiowa bułka z masłem. Niestety, kolejny raz okazało się, że to wcale niełatwa robota!  Wiem z pewnością, że piernikową artystką nie jestem! Albo konsystencja lukru królewskiego niewłaściwa, albo ręka drży podczas lukrowania, albo po prostu - BRAK TALENTU! Chyba wszystkiego po trochu! 

    Sporo czasu zajęła mi ta przedświąteczna zabawa w piernikowego dekoratora! Całe trzy popołudnia, a efekt  mało spektakularny. I żadna skromność przeze mnie nie przemawia!

Ciasto na pierniki przygotowywałam w czterech różnych wariantach.  Musiały bowiem być ciasteczka, których wzory podczas pieczenia nie rozmywają się. No i skorzystałam z dwóch sprawdzonych już wielokrotnie przepisów z bloga moje wypieki: na klasyczne pierniki oraz ciastka maślane. Innej  receptury wymagały pierniki do malowania lukrem i jeszcze innej na piernikowe bombki.  

Bombki to moje tegoroczne odkrycie!  Trzeba mieć specjalne foremki w kształcie półkul, aby je upiec.  Oczywiście, chciałam od razu zamówić w internetowym cukierniczym sklepie, ale okazało się, że za późno się obudziłam!  Brak towaru, towar niedostępny, nie ma...
Trudno! 

    Nie dawałam jednak za wygraną, musiałam coś wymyślić! No i wpadłam na pomysł ulepienia bombki z folii aluminiowej oraz wykorzystania styropianowych kul, które zalegały w szufladzie. Kule owinęłam potrójną warstwą sreberka, ale pierniki na nich upieczone mają być tylko ozdobą, nie nadają się do jedzenia, bo możliwe, że w wysokiej temperaturze mogły wydzielać się jakieś niezdrowe substancje. W sumie powstały cztery bombki.

    Zdecydowaną większość pierników dekorowałam lukrem królewskim (1 białko + ok. 1 szklanka cukru pudru + 1 łyżeczka soku z cytryny). Wykorzystałam też szablony, grawerowane wałki, stemple oraz silikonowe foremki, których w moich dekoratorskich zbiorach jest całe mnóstwo. Figurki wykorzystane do zdobienia pierniczków powstały z plastycznej czekolady (200 g białej czekolady + 1,5 łyżki miodu - rozpuszczone w kąpieli wodnej).

Oto mój tegoroczny piernikowy misz masz, a w zasadzie jego część:

 

 

     Lada chwila będziemy obchodzić święta Bożego Narodzenia w bardzo wymagającym i trudnym okresie. Niech ten czas będzie spokojny i radosny, pełen nadziei i optymizmu.  

Życzę Wam (cytując zapisane kiedyś  czyjeś piękne słowa) wszystkiego co z dobra jest utkane, ogrzane sercem przyjaznym i cierpliwym, miłości i dostatku wokół, a także radości tworzenia dni kolejnych w spokoju i życzliwości.

 

Dorota

Świąteczne włoskie ciastka z ricottą

     Ubóstwiam włoskie świąteczne wypieki.  Od wielu lat Boże Narodzenie kojarzy mi się nie tylko z piernikami i makowcem, ale z bakaliowymi przysmakami prosto z Italii: panforte, pangiallo romane, pampepato czy  mostaccioli. W tym roku dołączyły do listy ciasteczka z ricottą. Są mięciutkie i bardzo ... słodkie! 

Świąteczne włoskie ciastka z ricottą - przepis na ok. 55 sztuk:

 225 g miękkiego masła
1 i 1/2 szklanki cukru pudru
2 jajka
2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
500 g sera ricotta
4 szklanki pszennej mąki tortowej
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka proszku do pieczenia

Polewa (na ok. 25-30 ciastek):

1 szklanka mleka
3-4 łyżki mleka
1 łyżeczka aromatu migdałowego

posypka

 

*W misie miksera utrzeć masło z cukrem pudrem.
*Dodać jajka, ser ricotta i ekstrakt waniliowy. Ucierać.
*Wymieszać mąkę z sodą oraz proszkiem do pieczenia.
Wsypać do misy z ricottą i miksować do uzyskania jednolitej masy.
*Wyjąć ciasto, formować z niego kuleczki wielkości włoskiego orzecha i układać je na blasze wyłożonej papierem do pieczenia w odległości 2,5 cm od siebie. Delikatnie, używając np. maty silikonowej czy deseczki, ciastka rozpłaszczyć.
*Piec w nagrzanym do 180 stopni C piekarniku ok. 20 minut.
*Po upieczeniu studzić na kratce.
*Przygotować polewę mieszając cukier puder z mlekiem i aromatem migdałowym. Powstała glazura musi być bardzo gęsta.
*Każde ciastko smarować polewą i od razu posypać cukrową posypką. Odstawić na kratkę.

Przesyłam pozdrowienia

Dorota
 

Piernikowe ludziki...z filcu

     Dziś nie będzie ani kulinarnie, ani podróżniczo!  Będzie robótkowo! W związku z tym, że zniknął mój "rękodzielniczy" blog, to czaspasji będzie miejscem, gdzie od czasu do czasu wrzucę zdjęcia swoich rękoczynów.

    Dawno temu zaplanowałam, że je uszyję. Zamysł udało mi się zrealizować dopiero w tym roku.  Trzy (tylko!) piernikowe ludki rozgościły się w mojej kuchni i pozostaną w niej do pierwszych dni lutego. 23-centymetrowe słodziaki wykonane są z filcu, w całości uszyte ręcznie. 

 

Serdecznie pozdrawiam i życzę Wam zdrowia

Dorota

Karnotaur i tort wyspa

     Co roku w listopadzie spełniam tortowe życzenia trójki wnuków. Mega skrzynkę brawl stars dla najstarszego pokazałam już  TU, a dziś  torty, które przygotowałam na miniony czwartek dla pięcio- i siedmiolatka. Chłopcy zgodnie ustalili motyw przewodni - Jurassic World. Młodszy wnuk bardzo dokładnie sprecyzował życzenie. Tort miał mieć kształt karnotaura. To dinozaur z charakterystycznymi małymi kończynami górnymi oraz grubymi rogami umiejscowionymi nad oczami. Sympatycznie nie wyglądał. Wykonany przeze mnie, podobnie jak oryginał, też sympatii nie budził. 

 

    Gdy po raz pierwszy zobaczyłam zdjęcia tego uznanego za cukierniczy hit 2020 r. tortu, wiedziałam, że i ja muszę spróbować go zrobić. Jego wygląd idealnie wpasował się w zaproponowaną przez chłopców jurajską tematykę, więc postanowiłam wykorzystać tę inspirację przy okazji ich urodzin. Choć wykonanie było czasochłonne, to efekt końcowy był poświęconego czasu wart, aczkolwiek kilka niedociągnięć daje się zauważyć. 

Ocean wykonałam łącząc wodę z żelatyną i bezalkoholowym syropem Blue Curaçao.

Serdecznie pozdrawiam

Dorota

Torty: Bing, mega box brawl stars, Psi patrol, stolik i pamiątka 1.Komunii Św.

     Niedługo minie rok od publikacji ostatniego tortowego wpisu. W tzw międzyczasie kilka tortów udało mi się zrobić. Dzisiaj nadrabiam zaległości i prezentuję zdjęcia niektórych moich wypieków.

Ukochaną, emitowaną na kanale MiniMini+, bajką mojego najmłodszego wnuka jest Bing. Ulubieniec dwulatka, tytułowy bohater, to ciekawy świata królik.  Jaki więc kształt mógłby mieć tort małego Jubilata?

Ostatnia środa upłynęła mi na realizacji prośby najstarszego wnuka. 9-latek wymarzył sobie tort przedstawiający mega box brawl stars. Nigdy o takiej skrzynce wcześniej nie słyszałam, ale zasoby Internetu  i tym razem wsparły babcię-ignorantkę. Marzenie zostało spełnione, a widok uśmiechniętej buźki Jubilata był najlepszą zapłatą.

 Dla trzeciego w kolejności wnuka, wielbiciela kanadyjskiego serialu animowanego Psi patrol, powstał tort w kształcie jednego z bohaterów tego filmu. Z kolei jego starszy brat zażyczył sobie stół z krzesłami. Chłopcy obchodzą urodziny w listopadzie, więc impreza urodzinowa była jedna. Przygotowanie dwóch tortów na ten sam dzień łatwe nie jest. Zabrakło czasu, zabrakło krzeseł.

No i ostatni tort, komunijny, przygotowany dla syna koleżanki mojej córki.

Serdecznie pozdrawiam:)

Fuczki oraz espresso tonic

     Na przełomie lipca i sierpnia wybrałam się z córką i wnukami w najpiękniejsze, moim zdaniem,  rejony Polski. Uważam, że południowo-wschodnia część naszego kraju zachwyca i urzeka malowniczymi krajobrazami, bardzo ładnymi miastami i miasteczkami oraz smaczną kuchnią.

Dziś nie będę pisać o turystycznych atrakcjach Podkarpacia, ale  chcę zachęcić Was do przygotowania fuczek, czyli placuszków przygotowywanych z ciasta naleśnikowego z dodatkiem obgotowanej wcześniej lub surowej kiszonej kapusty. Proponuję drugi wariant. Fuczki najczęściej doprawia się kminkiem. To przyprawa, której nie lubię, więc ją pominęłam. W zamian dodałam majeranku. I było bardzo smacznie.

To fuczki z Karczmy Jadło Karpackie

 Fuczki - przepis:

1 szklanka mleka (lub wody mineralnej)
ok. 3/4 szklanki mąki pszennej
1 jajko
250 g kapusty kiszonej
sól i pieprz do smaku
majeranek (kminek lub cząber)
olej do smażenia

Surową kiszoną kapustę odcisnąć i drobno posiekać.
Z mleka, mąki, jajka przygotować ciasto naleśnikowe. Doprawić solą, pieprzem i majerankiem, ewentualnie kminkiem lub cząbrem.
Dodać posiekaną kapustę, wymieszać.
Łyżką nakładać porcje ciasta na rozgrzany na patelni olej i smażyć z obu stron do przyrumienienia placuszków.
Podawać z sosem czosnkowym lub kwaśną śmietaną.

 

W Sanoku, w Karczmie Jadło Karpackie, po raz pierwszy spróbowałam espresso tonic, czyli mrożoną kawę z tonikiem.  Idealny, pyszny i orzeźwiający napój na upalne dni.
Pewnie znacie tego kawowego drinka, bo już od paru lat jest popularny na świecie i szturmem podbił serca kawoszy. Jeśli jednak znajdzie się ktoś, kto nie miał okazji go spróbować, polecam poczekać do lata i raczyć się codziennie tym zaskakująco przyjemnym w smaku napojem.

Espresso tonic - przepis:

60 ml espresso
200 ml toniku
kostki lodu (do 3/4 wysokości szklanki)
2 plasterki pomarańczy lub cytryny

Do wysokiej szklanki (o poj. ok. 300-350 ml) wsypać sporo kostek lodu, na ich wierzchu położyć plasterki pomarańczy lub cytryny, wlać tonik. 
Następnie bardzo delikatnie, po ściankach szklanki tak wlewać wystudzone espresso, aby warstwa kawy wyraźnie oddzieliła się od toniku.

 Serdecznie pozdrawiam:)

Ciastka owsiane z cukrem muscovado

    Zdecydowanie jedne z najsmaczniejszych ciastek, jakie ostatnio piekłam. Są chrupiące i smakują karmelowo. a swój niesamowity smak zawdzięczają dark muscovado. To ciemnobrązowy, nierafinowany cukier wytwarzany z trzciny cukrowej poprzez odparowanie czystej melasy. Jest uznawany za zdrowszy zamiennik białego cukru.

    Przepis na te ciastka przesłała mi Ania, koleżanka ze szkolnej licealnej ławy. Jak się okazało, autorką tych pyszności jest Dorota z bloga Moje wypieki. Jedyną zmianą jakiej dokonałam w stosunku do oryginalnej receptury było zmniejszenie proponowanej ilości białego cukru (z 3/4 - 1 szklanki do 1/2 szklanki), a zwiększenie z 1/4 szklanki do 1/3 - muscovado. Ciastka i tak okazały się bardzo słodkie. Następnym razem zredukuję dosładzanie do minimum. Myślę również o zamianie mąki pszennej np. migdałową.

    Nie dajcie się namawiać! Upieczcie te ciasteczka!

Ciastka owsiane - przepis:

200 g miękkiego masła
1/2 szklanki cukru
1/3 szklanki cukru dark muscovado
1 duże jajko
1 łyżeczka ekstraktu waniliowego
1 szklanka mąki pszennej (u mnie Basia tortowa)
1/2 łyżeczki sody
3/4 łyżeczki proszku do pieczenia
szczypta soli
2.5 szklanki płatków owsianych, najlepiej  tzw. górskich

 1. Miękkie masło z białym cukrem utrzeć na puszystą masę.

2. Dosypać dark muscovado i dalej ucierać.

3. Dodać jajko oraz waniliowy ekstrakt i zmiksować.

4.  Wsypać mąkę wymieszaną z solą, sodą i proszkiem do pieczenia. Miksować do otrzymania jednolitej masy.

6. Z ciasta formować niewielkie kulki (wielkości orzecha włoskiego). Ułożyć je na wyłożonej pergaminem blasze w dość dużych odstępach (sporo urosną). Używając łyżki kuleczki spłaszczyć. 

7. Piec w nagrzanym do 180 stopni piekarniku przez ok. 15 minut. Ciasteczka powinny być lekko brązowe.

Smacznego!

Dorota

Zupa dyniowa

    Serdecznie witam Was po kilkumiesięcznej przerwie. Przez cztery miesiące nie opublikowałam żadnego wpisu, ale systematycznie zaglądałam na Wasze blogi. Nie zostawiałam komentarzy pod postami, bo najczęściej korzystałam ze smartfona, na którym nie zainstalowałam aplikacji Blogger. 

    W tzw. międzyczasie trochę podróżowałam po naszym pięknym kraju, dużo czytałam, pichciłam rzecz jasna, a nawet w tym koronawirusowym zawirowaniu odwiedziłam (o dziwo!) kilku lekarzy-specjalistów. I to nie prywatnie!

     No i zniknął mój drugi blog - Rękoczyny Doroty. Nie moja to była intencja, lecz pośrednio  przyczyniłam się do jego likwidacji. Przez ponad pół roku nie otwierałam firmowej poczty mailowej, za pośrednictwem której logowałam się na Bloggerze.  Adresy mailowe pracowników usunięto, o czym administrator odpowiednio wcześniej informował. Niestety, nie byłam całej sprawy świadoma, bo zawodową karierę zakończyłam, Rękoczyny zaniedbałam i wiadomości na poczcie nie czytałam. Zareagowałam już "po szkodzie", ale odzyskanie konta okazało się niemożliwe. Najbardziej żal mi listy blogów, które z wielką przyjemnością odwiedzałam.
Trudno się mówi!

          Sezon dyniowy trwa w najlepsze. Także w mojej kuchni.  W tym roku posiałam kilka gatunków dyni, ale najobficiej obrodziły: hokkaido i muszkatołowa. Z nich właśnie ugotowałam bardzo smaczną, rozgrzewającą zupę. Pewnie duża część z Was woli zupy o kremowej, jedwabistej konsystencji. Ja również je lubię, ale gdybym musiała wybierać, postawiłabym na zupy w wersji tradycyjnej. I dziś właśnie proponuję wariant klasyczny dyniowej.

Zupa dyniowa - przepis:

1,5 litra bulionu (u mnie drobiowy)
1 mała dynia hokkaido lub muszkatołowa
2 duże ziemniaki
4 łyżki oliwy
1 cebula
3 ząbki czosnku
2 cm korzenia imbiru
1 łyżeczka kurkumy w proszku
1 papryczka chili (niekoniecznie)
1/3 szklanki przecieru pomidorowego (u mnie własnej roboty) lub 2 pomidory
1 szklanka wody
1 puszka mleka kokosowego
koperek do posypania

1. Dynię przekroić na pół, obrać, usunąć pestki i pokroić w kostkę.

2. Na patelni rozgrzać oliwę, wrzucić drobno posiekaną cebulę i czosnek.  Dodać utarty na tarce o drobnych oczkach imbir oraz sproszkowaną kurkumę. Smażyć przez 5 minut na niewielkim ogniu, co chwilę mieszając.

3. Do podgrzanego bulionu wrzucić pokrojone w kostkę ziemniaki i dynię oraz przełożyć zawartość patelni. Można również dodać papryczkę chili. Gotować ok. 1/2 godz. 

4. Gdy ziemniaki i dynia będą miękkie, wlać szklankę wody, pomidorowy przecier (lub pokrojone pomidory) oraz mleczko kokosowe. Gotować 5 minut. 

5. Posypać koperkiem.

Serdecznie pozdrawiam

Dorota

Cedynia, Chojna, Moryń

W sobotę wybrałam się z córką i wnukami do oddalonej ok. 95 km od miasta, w którym mieszkam, ulokowanej na wzgórzach Cedyni.  Ta licząca ok. 1600 tys. mieszkańców miejscowość leży w województwie zachodniopomorskim i jest najdalej położonym na zachód miastem Polski. Z pewnością większości z nas, a przynajmniej tym, którzy pilnie uczyli się historii,  rok 972 (24 czerwca) kojarzy się z Cedynią (Cidini). Wtedy właśnie Mieszko I i jego brat Czcibor stoczyli tam zwycięską bitwę z margrabią Marchii Łużyckiej, Hodonem.
W późniejszych czasach Cedynia była we władaniu m.in. Brandenburczyków, Korony Czeskiej, Zakonu Krzyżackiego, Szwedów i Prusaków.
W 1945 r., po zakończeniu II wojny światowej, zniszczone w 45% miasto znalazło się w granicach administracyjnych Polski.  
Jeśli kiedyś znajdziecie się w tym rejonie, zachęcam Was do przystanku w Cedyni. 
Centralnym punktem jest rynek położony na zboczu nadodrzańskich wzgórz.

Cedynia - Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny  wybudowany na przełomie XIII/XIV w. W XVII w. dwukrotnie zniszczony i odbudowany. Nie ominęły go także pożary w 1699 i 1723 r. Wieża pochodzi z początku XX w.

Cedynia - wieża widokowa z 1895 r.
Niestety, ta jedna z głównych turystycznych atrakcji miasta jest właśnie w remoncie i nie jest udostępniona do zwiedzania. Szkoda!
Z podzielonej na cztery kondygnacje 14-metrowej wieży ponoć roztacza się przepiękny widok na Żuławy Cedyńskie. 
 

 4 km od Cedyni - Góra Czcibora

"W 1000-lecie zwycięskiej bitwy pod Cedynią, stoczonej w obronie Ziem Polskich nad Odrą i Bałtykiem przez Mieszka I i jego brata Czcibora z wojskami margrabiego Hodona pomnik ten zbudowano.

czerwiec 1972 r."

15-metrowy pomnik przedstawiający wzbijającego się do lotu orła znajduje się na szczycie wzniesienia. Aby do niego dotrzeć, trzeba pokonać 270 schodów.  Warto. Widoczki na dolinę Odry - urzekające.
W kalendarz imprez w ramach Dni Cedyni wpisała się coroczna inscenizacja słynnej bitwy z udziałem wojów.  W tym roku, z wiadomych powodów,  wszelkie atrakcje zostały odwołane.

W 1974 r. Jan Rybkowski nakręcił Gniazdo z Wojciechem Pszoniakiem w roli Mieszka I i Markiem Bargiełowskim grającym Czcibora. Film kończy się scenami bitwy pod Cedynią.
 

U podnóża Góry Czcibora

Odnowiona palisada pod górą Czcibora

Mozaika przestawiająca bitwę

Tak naprawdę nie ma 100-procentowej pewności, że historyczna bitwa miała miejsce w okolicach wspomnianej przeze mnie Cedyni.
Niektórzy historycy Cidini identyfikowali z innymi miejscami, m.in. Szczecinem, Zehdenick czy Zeuthen.  Zdecydowana większość współczesnych badaczy wskazuje jednak na Cedynię.

Na trasie do Cedyni przejeżdża się przez Chojnę. To miasto, którego początki sięgają X w.
Stare Miasto wpisane zostało do rejestru zabytków. Wiele zabytkowych obiektów umieszczono na Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego.
Miasto wydaje się interesujące. Warto spędzić tu trochę czasu. My oglądaliśmy Chojnę zza samochodowych szyb. Zdjęcia też robione z autka. Planowałyśmy krótki postój w Chojnie w drodze powrotnej, ale postanowiłyśmy zobaczyć jeszcze Moryń. Pogoda zaczęła się gwałtownie zmieniać, nadchodziła burza, więc wybrałyśmy najkrótszą trasę do domu, przez Dębno. Chojna musi poczekać.

Na trasie do Cedyni oczy cieszą i urzekają piękne kolory pól i poboczy. 

I jeszcze kilka słów o Moryniu.  To urokliwe miasteczko z zachowanym średniowiecznym układem urbanistycznym, położone nad jeziorem Morzycko. 
Dla zainteresowanych, na zdjęciu niżej, najważniejsze wydarzenia z historii miasta.

Moryń - romański Kościół pw. Ducha Świętego z XIII w.

 

Moryń - Fontanna Wielkiego Raka

Fontanna, a w głębi kawiarnia z pysznymi lodami i smacznymi deserami

Moryń - domy ryglowe

Niedaleko miasta, na półwyspie Zamczysko, znajdują się ruiny XIV-wiecznego zamku.  I właśnie ciekawość tego miejsca przywiodła nas do Morynia. Niestety, nie udało nam się zrealizować planu, ponieważ prowadzone są tam prace renowacyjne i rekonstrukcyjne. Miejsce niedostępne do zwiedzania. 
W Moryniu atrakcją jest także Aleja Gwiazd Plejstocenu z figurami ssaków epoki lodowcowej naturalnej wielkości. Ekspozycja znajduje się pod gołym niebem przy jeziorze Morzycko.
Jeśli będziecie kiedyś kierować się w płn-zach rejony naszego kraju, koniecznie zatrzymajcie się w Cedyni, Chojnie i Moryniu.
Pozdrawiam:)